De Noorse schrijver Jon Fosse (Haugesund, 1959) publiceerde zijn eerste roman in 1983. Aanvankelijk schreef hij romans, poëziebundels, essays en kinderboeken. Hij was geen frequent theaterbezoeker en schreef zijn eerste toneelstukken in opdracht, onzeker of het zijn roeping wel was. Sinds zijn debuut als toneelschrijver in 1994 heeft hij inmiddels zo’n veertig toneelstukken gepubliceerd, is hij vertaald in bijna vijftig talen en wordt hij gespeeld over de hele wereld. In Nederland werd hij opgevoerd in vertalingen van o.a. Tom Kleijn, Alexander Schreuder en Maaike van Rijn. Hij schrijft hoofdzakelijk in het Nynorsk, de tweede landstaal van Noorwegen.
Na Deze ogen (2009) kondigde Fosse aan geen toneel meer te zullen schrijven. Tien jaar lang produceerde hij voornamelijk romans, maar in 2019 schreef hij drie nieuwe theaterteksten, waarvan de monoloog Zo was het als eerste in première ging in 2020. Sterk Vind volgde in 2021 en I svarte skogen inne heeft, mede vanwege COVID, zijn première nog niet gekregen.
Fosse ontving een groot aantal nationale en internationale literatuur- en theaterprijzen, waaronder de Nestroyprijs (Wenen 2000), de Skandinavisk Nationalteaterpris (2002), de Prijs van de Zweedse Academie (2007) en de Internationale Ibsenprijs (2010). Voor Zo was het ontving hij in 2020 de nationale Ibsenprijs voor het beste nieuwe toneelstuk van dat jaar in Noorwegen.
Fosse woont in Oslo, in de ‘Staats-erewoning voor verdienstelijke kunstenaars’ bij het koninklijk paleis. Deze eer wordt door de Noorse koning aan één kunstenaar tegelijk geschonken, die daar tot zijn of haar dood mag wonen.